Bangsinn minn

Elsku besti Bangsi minn kvaddi óvænt fallegan maídag.  Bjúgur á fæti lagaðist ekki þrátt fyrir lyfjameðferð, svo hann var drifinn i allsherjar rannsókn á dýraspítalanum.  Þar skýrðust málin smátt og smátt - sogæðakerfið var farið að gefa sig (þrálát magakveisa sem hann fékk á hundahóteli um áramótin ekki ólíklegur sökudólgur) og ofan á það kom í ljós að bein og brjósk var uppétið hjá mjaðmakúlu öðrum megin.  Læknirinn mat þetta slitgigt fremur en HD.  Tekið saman var gott líf fyrir Bangsann afskrifað, ekki hæg að gera á honum aðgerð til að laga fótinn út af kerfisbiluninni og lítið hægt að gera til að halda þeirri bilun niðri.  

Ákvörðun var tekin á meðan Banginn svaf fallega eftir svæfingu fyrir myndatöku.  Kvalinn skyldi hann ekki lifa og hundlaus fór ég heim.  

Dagurinn var óraunverulegur, áfallið mikið og það er fyrst núna, tveimur mánuðum eftir að hann féll frá, að ég get skrifað um það.  Sakna hans mikið og finnst við öll svikin um mörg ár með blíðum og góðum félaga.  

Það síðasta sem ég sagði við hann vakandi - og endurtók þegar ég kvaddi hann sofandi : ,,Sjáumst síðar, vinur".